ساعت شني

ديدي كه چگونه پيچك معصوم، نرم نرمك، بلوط را به‌تمامي بلعيد؟‏‏

حواست بود؟‏‏

حواست بود به آن صورتك مغرور‏؟‏

آن‌كه هرصبح در آينه از بخت به‌خود مي‌باليد؟‏‏

كجاست؟‏

كجاست او كه چون ستاره، خاك را منكر بود‏،‏‏

به‌سان مرده‌اي كه گور خويش؟‏

"ديوانه‌وار گريخت."‏‏

‏